دکتر سعید ملایری

اضطراب ناشی از نویز ( Noise Anxiety )، وضعیتی است که در آن فرد حساسیت شدیدی به سر و صدا پیدا می کند. فرد مبتلا به اضطراب ناشی از نویز وقتی در معرض نوع خاصی از صدا قرار می گیرد معمولا دچار احساساتی از جنس نگرانی و استرس می شود؛ این احساسات می توانند از یک احساس ناراحتی ساده تا عصبانیت شدید متغییر باشند. زندگی با اضطراب ناشی از نویز می تواند بسیار فرسایشی و استرس زا باشد، از سویی درمان این وضعیت نیز دشوار بوده و معمولا یک درمانگر حرفه ای مورد نیاز است. واژه ی اضطراب ناشی از نویز ممکن است برای وضعیت های مختلفی از جمله فونوفوبیا، میسوفوبیا و بیش شنوایی استفاده شود. صدا هراسی ( Phonophobia ) اختلالی است که فرد در آن از نویز های بلند می ترسد. میسوفونیا ( Misophonia) نیز اختلال دیگری است که در آن فرد نمی تواند صدا های خاصی را تحمل کند و شنیدن آن ها معمولا باعث یک واکنش جدی مثل خشم می شود. بیش شنوایی ( Hyperacusis ) عبارت است از حساسیت بیش از اندازه به صدا ها در دامنه ی فرکانسی خاص که گاهی اوقات باعث استرس و درد می شود. در اختلالات اضطرابی زمینه ای نیز، شنیدن نویزهای بلند یا حتی سکوت های طولانی مدت - ممکن است باعث تشدید اضطراب شود.
اضطراب ناشی از نویز در هر زمان، به ویژه در هنگام تجربه استرس های شدید می تواند بروز کند. برخی افراد مثل افراد مبتلا به افسردگی یا اضطراب مزمن، خانم ها و درونگرا ها بیشتر از بقیه در معرض این اختلال هستند. نویز هایی که باعث اضطراب می شوند بسیار متنوع بوده و به نظر می رسد این نویزها برای هر فرد و هر وضعیت پزشکی منحصر به فرد هستند. برای بسیاری از افراد این نویز ها تکرار شونده و مزمن هستند و بیمار احساس می کند که کنترلی روی آن ها ندارد. برخی از نویزهای محرک عبارت اند از : جویدن، صدا های انسانی، صدای رادیو و تلویزیون، لوازم خانه و بسیاری موارد دیگر. برای فردی که مبتلا به اضطراب ناشی از نویز است این صدا ها ممکن است باعث استرس و بی ثباتی شود درحالی که برای یک فرد مبتلا به میسوفونیا می تواند باعث خشم شود.
ادامه مطلب ...